INVADIARE, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Invadiare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 408a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INVADIARE

INVADIARE, ut supra Inguadiare, Pignerare, pro pignore tradere, Gall. Engager. Occurrit hac notione tom. 4. Gall. Christ. col. 840. in Libro nigro Scaccarii pag. 177. apud D. Calmet Hist. Lothar. col. 248. tom. 2. col. xxxiv. Marten. tom. 1. Anecdot. col. 653. tom. 6. Ampliss. Collect. col. 239. etc. Vide Vadium.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Invadiare, Notione contraria, Pignerari, in vadium accipere. Litteræ Joannis Comitis Pontivi ann. 1184. insertæ Litteris ann. 1350. apud D. Secousse tom. 4. Ordinat. pag. 57 :

Si quis emerit vel Invadiaverit terram, vel redditus, etc.

Charta ann. 1234. in Instrum. Galliæ Chr. tom. 3. col. 75 :

Contulimus etiam eidem Monasterio fructus decimæ... quam nos Invadiavimus ab Egidio... quam decimam si forte contingat redimi ab hæredibus Egidii prædicti, etc.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Invadiare Se, Sese alicui dedere ad serviendum, in Legibus Caroli M. ex Codice Estensi, apud Murator. tom. 1. part. 2. pag. 98. col. 1.