« »
 
[]« Inviscerare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 419a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/INVISCERARE
INVISCERARE, Quasi in viscera immittere, conjunctissime devincire, adjungere. S. Bernardus Epist. 239. Edit. 1690. col. 225 :
Studui ego semper, ut sanctos illos congregationis vestræ Monachos nostris Fratribus commendarem, et ipsos illis perfectæ unione caritatis, si fieri posset, etiam Inviscerarem.
Privilegium Venceslai Imp. ann. 1418. apud Ludewig. tom. 1. pag. 451 :
Easdem villas cum omnibus pertinentiis suis predictis Abbati et Conventui Monasterii in Dobrilug applicare, appropiare, incorporare, Inviscerare, annectere, unire et confirmare gratiosius dignaremur.
Recurrit pag. 452. Vide Haltaus. Glossar. Germ. voce Einleiben, col. 297. supra Incorporare.
P. Carpentier, 1766.
Nostris alias Enventrer, Deglutire. Le Reclus de Moliens :
Convoitise est tout esventrée,
Ja tant ne sare Enventrer.