« »
 
[]« 1 junctura » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 448c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IUNCTURA1
1. JUNCTURA, JC. Anglis, est pactorum cumulatio, aut pacti ad pactum adjectio, inquit Cowellus lib. 3. Instit. Juris Angl. tit. 23. § 1. et 2. qua scil. plura pacta de eadem re in stipulationem deducuntur. Vide Bracton. lib. 3. tract. 1. cap. 2. § 1. Fletam lib. 2. cap. 60. § 2. et Briton. cap. 28. Quid vero Latinis Scriptoribus sit Junctura, habes apud Jacob. Gothofredum ad leg. 6. Cod. Th. de Scænicis. (15, 7.) Vide Conjugla.
P. Carpentier, 1766.
Unde nostris Joindre, nude, pro de rei alicujus pretio junctis manibus convenire. Stat. ann. 1311. tom. 5. Ordinat. reg. Franc. pag. 272 :
Ne puet ne ne doit vendre ne apporter pour vendre cuir tanné, ne faire marchié, ne Joindre, ne bailler deniers à Dé, etc.