« »
 
[]« Justitiatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 4, col. 478a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/IUSTITIATUS
JUSTITIATUS, Subst. Justitia, Jurisdictio.[] Alti et bassi Justitiatus, in Charta ann. 1309. apud Rymer. tom. 3. pag. 136.
Cum... omni Justitiatu, alto et basso, mero et mixto imperio
, in alia Charta ann. 1347. apud eumdem Rymer. tom. 5. pag. 565. Justitiatus bassus, in Hominio ann. 1333. inter Instrum. tom. 2. Gall. Christ. col. 297.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Justitiatus, adject. de Monacho dicitur alicui pœnæ regulari subdito, judicio Superioris, apud Marquardum Herrgott, in veteri Disciplina Monast. pag. 130. ubi laudatur hic versus :
Justitiatus erat, cum scripserat ista Johannes.
Vide Judicium 3. et Justitiare.