« »
 
[]« Lacus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 008c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/LACUS
LACUS, Piscina. Glossæ Isidori : Terripiscinæ, (ita Papias MS. pro terrigiponæ) quæ terra capiunt, id est, piscinæ, quas et Lacus rustici vocant. Sulpitius Severus lib. 1. Hist. de Josepho :
Sed obsistente Ruben, cui a tanto facinore abhorrebat animus, in Lacum demissus, etc.
ubi Gen. 37. habet in Cisternam. Sanctus Hieronymus in cap. 6. Ezechiel :
Hoc autem Latinus lector intelligat, ut semel dixisse sufficiat, Lacum, non stagnum, sonare juxta Græcos, sed cisternam.
Græc. λάϰϰος est fovea, fossa, τάφρος. Vide Lacta et Laisseria.
Lacora, pro Lacus, enuntiatione [] Longobardica. Charta Aistulfi Reg. Longobard. ann. 753. apud Ughell. tom. 2. pag. 106 :
Et omnes Lacoras usque ad grumam seu silvam, etc.
Vide Bullarium Casinense tom. 2. pag. 17. Vett. Glossæ editæ ab. H. Stephano pag. 327. et Janus Laurenberg. in Supplemento Antiquarii, Læcorus, λίμνη, leg. Lacorus.