MAGNATI, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Magnati » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 175c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MAGNATI

MAGNATI, pro Magnates. Glossæ antiquæ MSS. : Magnatos, nobiles. Magnatus, nobilis, potens, sanctus. Æneas Parisiensis Episcopus adversus Græcos :

In hoc segnitia deterioris famæ per ora Magnatorum deteruntur.

Folcuinus ad ann. 953. ubi de Baldrico,

qui erat de Magnatorum terræ illius prosapia oriundus

. Paschasius Radbertus in Epitaphio Walæ sæc. 4. Bened. part. 1. pag. 502 :

Senatus exsiliatur, et Magnati omnes, atque olim carissimi et primi damnantur palatii.

Occurrit ibid. iterum et semel. Ita Primati, pro primates, in Chronico Fredegarii cap. 76. Magistrati, pro Magistratus, etc.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Magnati, in Barthol. Scribæ Annal. Genuens. lib. 6. ad ann. 1225. apud Murator. tom. 6. col. 439. mendose pro Magagnati. Vide Mahamium.

Magnates, Vassalli majores. Charta Ildefonsi Regis Aragonum ann. 1192. apud Marcam lib. 6. Hist. Beneharn. cap. 9 :

Item Rex præscriptus manutenebo te et defendam tanquam nobilem Magnatem meum per bonam fidem.

Vide Procer.