![[]](http://media.enc.sorbonne.fr/ducange/jpg/M/197c.jpg)
« Mallenta » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 197c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MALLENTAMALLENTA, Plegium, ut videtur, vadimonium ; de recredentia quippe servorum
hic agitur : porro quando quis homines suos repetebat, ii statim coram judice servos se
profitebantur, aut vade dato id se professuros spondebant. Vide Recredere.
Forte etiam Mallenta est jus aliquem ad mallum citandi. Vide
Mallum. Litteræ Eduardi II. Regis Angl. ann. 1314. apud Rymer. tom. 3. pag.
505 :
Propter quod eadem Margareta ex causis præviis (et præcipue pro eo quod in Curia nostra S. Severi recredentia, vel Mallenta quorumdam hominum suorum, per Senescallum laudatum arestatorum, ex parte præfatæ Margaretæ ibidem petitæ, in casu videlicet ubi recredentia vel Mallenta, secundum foros et consuetudines partium illarum, dari debent, denegatæ fuerunt) ad Curiam Franciæ appellavit, sicut eadem Margareta nobis significavit, etc.Vide Mallare ad servitium, in Mallum.
