« »
 
[]« Mancipatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 208b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MANCIPATUS
MANCIPATUS, Servitus, ministerium. Epist. Stephani VI. PP. tom. 3. Conc. Hisp. pag. 161 :
Et cunctæ ejusdem diœcesis Ecclesiæ quæ prius illi paruerant, revertantur in Mancipatun obsequelæ illius. Mancipatus,
pro ministerio pistrini, vide Manceps 2.