« Mundlude » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 546c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MUNDLUDE
MUNDLUDE. Dipl. Caroli IV. Imper. ann. 1346. tom. 2. Hist. Trevir. Joan. Nic. ab
Hontheim pag. 170. col. 1 :
Item volumus et firmiter inhibemus, ne quis homines ecclesiæ Trevirensis aut subditorum ipsius, in cives seu oppidanos, qui vulgariter pailburger vel Mundlude nuncupantur,.... admittantur Mundtleuthin Charta ann. 1376. ibid. pag. 271. col. 1. Ubi designantur vassalli seu subditi. Vide Leudes. et Mundman. Germani voce Leute alias Lude pro plurali vocis Mann utuntur.