« 4 muta » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 5, col. 560c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/MUTA4
4. MUTA, Species campanulæ monasticæ, quod forte surdum, ut loquimur, haberet sonum, id
est, minus acutum. Vitæ Abbatum S. Albani pag. 91 :
Facta nola, cui Muta vel scilla est nomen. Motadicitur in Ordinario MS. Ecclesiæ Rotomagensis :
In die sanctæ Resurrectionis Matutinæ festive pulsentur, primitus Mota, postea trini et trini, et in fine festive cum pluribus campanis grossis, et tota Ecclesia illuminetur, etc.Vide Skella.