« »
 
[]« Offerenda » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 032a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/OFFERENDA
OFFERENDA, uti definitur a Balbo, Ugutione, et Jo. de Janua, est Antiphona, quæ canitur, quum oblatio debet celebrari. Rupertus lib. 2. de Divin. offic. cap. 2 :
Offerenda cantus est Ecclesiæ, nomen hoc habens ab offerendo tractum, eo quod tunc canitur, quando omnipotenti Creatori nostro incorruptum laudis offerimus, vel præparamus sacrificium.
Alcuinus lib. de Divin. Offic. et ex eo Remigius Autissiodor. lib. de Celebr. Missæ : et Hugo a S. Victore lib. 2. Theolog. erudit. cap. 22 :
Sequitur Offerenda, quæ inde nomen accepit, quod tunc populus sua munera offerat. Dicto Symbolo cantatur Offertorium, sive Offerenda, ut aliqui dicunt.
Ekkeardus Junior de Casibus S. Galli cap. 3 :
Quos quidem tropos Karolo ad Offerendam, quam ipse Rex fecerat, obtulit canendos.
Adde Uldaricum lib. 1. Consuetud. Cluniacensium cap. 6. Bernardum in Ordine Cluniac. part. 2. cap. 15. Henricum Episc. Sistaric. in Manuali, apud Marten. tom. 4. Anecd. col. 1081. Joan. Abrinc. pag. 63. Statuta Petri Cluniac. cap. 65. Anonymum in Miraculis S. Berlendis num. 11. Usus antiquos Cistercienses cap. 14. 59. 84. etc. Vide Offertorium.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Alias non una dumtaxat antiphona[] canebatur oblationis tempore, sed addebantur versus aliquot, ut discimus ex quodam Ordine Romano, quem laudat Martenius tom. 1. de antiq. Eccl. Ritibus pag. 379 :
Interim cantores cantant Offertorium cum Versibus, et populus dat oblationes suas.
Vetus Pontificale Eccl. Pictav. apud eumdem Marten. Tract. de antiq. Eccl. Disciplina in divinis celebrandis Officiis pag. 495. de die Paschatis :
Offertorium,
Terra tremuit. Versus 1. Natus in Judæa. Versus 2. Et factus est in pace. Versus 3. Ibi confregit cornu. Hi vero versus a dignioribus Chori cantari consueverant, ut patet ex Guidone lib. 2. Disciplinæ Farfensis cap. 25 :
De Versibus Offerendarum :
cujus locus infra refertur in Officionarius.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Offerenda, Oblatio panis et vini ad sacrificium. Guidonis Disciplina Farfensis cap. 8 :
Offerendam cuncti faciant, pacem unus accipiat.
Ibid. infra :
Offerendam atque pacem unus faciat.
Vide Offertorium.
P. Carpentier, 1766.
◊ Notus est ecclesiæ usus, quo fideles inter Missarum solemnia accedunt ad altare patenam osculaturi et munuscula presbytero oblaturi ; verum loco patenæ manum vel digitum suum deosculandum olim præbuisse sacerdotem, docent Lit. remiss. ann. 1419. in Reg. 171. Chartoph. reg. ch. 48 :
Comme icelle damoiselle et ses filles aloient à l'Offrande, ainsois qu'elles peussent baisier le doit du prestre, etc.
Offrir, eodem sensu, apud Eustach. Deschamps laudat. a D. de Ste Palaye in Comment. de Ant. Milit. pag. 205 :
Un maleureux, une chetive
Par son oultrecuidance estrive,
Et veult Offrir devant un saige,
Ou ung homme de hault parage.
Vide supra Baisemain.
Offerenda, Oblatio quævis, Gallis Offrande. Occurrit in Charta pro Ecclesia S. Andreæ Viennensis in Probat. Historiæ Sabaudicæ pag. 7. et in alia apud Perardum pag. 29. Tabularium Longi-pontis in diœcesi Paris. :
Feodumque Hugonis Bassati apud Bretigny et omnem decimam, sepulturam, atque Offerendam totius terræ quam habebat apud Bonduflum.
Tabularium Prioratus de Domina in Delphinatu Ch. 213 :
Medietas Offerendarum debitalium est nostra, quam comparaverunt filii Odonis, etc.
Tabularium Dunense Ch. 35 :
Dedit medietatem... decimæ, sepulturæ quoque et Offerendæ.
Charta ann. 1. Philippi Franc. Regise Chartulario S. Sulpicii Bituricens. :
Offerendam, sepulturam, baptisterium, relevationes feminarum, etc.
Alia Raynaldi Episc. Meldens. ann. 1160. ex Archivo Radoliensi :
Nonam partem magnæ et minutæ decimæ et Offerendarum, etc.
© École des chartes.