« »
 
[]« 2 orator » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 054b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ORATOR2
2. ORATOR, Qui oratorium deservit, idem qui Capellanus, nostris etiam Orateur eodem sensu. Charta Joan. episc. Brioc. ann. 1129. in Tabul. Major. monast. :
Sacrorum canonum auctoritas hoc ordinando disposuit, ut unusquisque episcopus ecclesiastica beneficia sui episcopatus, secundum statuta Apostolorum, servitoribus cæterisque Oratoribus sanctæ ecclesiæ fideliter, prout unicuique opus erit, dividat.
Lit. Caroli VI. ann. 1405. tom. 9. Ordinat reg. Franc. pag. 70 :
Ipsos religiosos ad quos et eorum religionem ac prædicta monasteria in Domino gerimus maximam et specialissimam devotionem et affectum, tamquam ad proprios et speciales capellanos et Oratores nostros, etc.
Aliæ ejusd. reg. ann. 1396. in Reg. 154. Chartoph. reg. ch. 655 :
Tenons (les religieux, prieur et couvent de la Fontaine Nostre Dame en Valoys de l'ordre Chartreuse) par devant tous autres dudit ordre nos principaux et especiaulx chappellains et Orateurs.
Vide Oratorium 1.