« »
 
[]« 2 plassagium » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 357b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PLASSAGIUM2
2. PLASSAGIUM, Parcus, seu locus palis vel virgulis implexis conclusus. Chartophylacium Regium Regest. 87 :
Item tenet domum suam cum suis pertinentiis et Plassagiis sitis in monte Alodio.
Charta ann. 1353. tom. 1. Histor. Dalphin. pag. 147 :
Item (tenet) domum suam fortem de Domena, una cum suis Plassagiis et pertinentiis, et molendina et omnia ædificia intus sita.
Vide Pleisseicium.