1. PLENARIA, seu plenaria securitas, ἀποχὴ πληναρία, cujus formulam sub Justiniano exaratam descripsit ex veteri Instrumento Bibliothecæ Regiæ Barnab. Brissonius lib. 6. Formul. pag. 646. Deinde Naudæus et postremo Mabillonius in Append. Suppl. ad Diplom. pag. 90. Julianus Antecessor Constit. 124. § 3 :

Exactores tributorum Plenarias, vel securitates, sive apochas pensitantibus faciant, etc.

Ubi in Græco textu Nov. 128 :

ϓπὲρ δὲ τῶν δημοσίων συντελειῶν τὰς ἀποχὰς ἤτοι ἀμεριμνίας, μεριϰάς τε ϰαὶ πληναρίας, πᾶσι τρόποις παρὰ τῶν τὰ δημόσια ὑποδεχομενων γίνεσθαι διορίζομεν.

S. Augustinus in Psal. 61 :

Nam quisque pro modulo nostro exsolvimus, quod debemus, et pro posse virium nostrarum, quasi canonem passionum inferimus. Parata vero Plenaria passionum omnium non erit, nisi cum sæculum finitum fuerit.

Diurnus Romanus cap. 6. tit. 20 :

Unde amplissima vobis hæredibusque vestris cautela, Plenariam securitatem duximus muniendam.

2. PLENARIA, Proluvies, eluvio, Ital. Piena, Gall. Débordement. Fragm. Hist. Fulgin. ad ann. 1288. apud Murator. tom. 4. Antiq. Ital. med. ævi. col. 141 :

Et fuit tam magna Plenaria fluminis, quod bladum repositum prope flumen arripuit aqua, et devastavit molendina rotaria... Fulginates videntes tam magnam Plenariam, exiverunt per portam Contrastanghæ ; et quum venissent in campo juxta S. Catherinam veterem, Plenaria incœpit minuere, etc.