« »
 
[]« Pontata » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 407a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PONTATA
PONTATA, f. Idem quod Ponto. Statuta Vercell. lib. 1. fol. 20. v°. :
Compleantur quatuor Pontate pontis Servi, quousque pons Servi fuerit completus, itaque per ipsum possit iri et transiri sine navi.
Vide Pontones.