PRÆFECTI, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Præfecti aulæ » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 457c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRAEFECTI

PRÆFECTI Aulæ, vel Palatii, dicti Majores domus Aulæ Francicæ. Hugo Flaviniac. in Chron. :

Opes quippe et reddituum affluentia, regni administratio seu omnia, quæ vel domi vel foris agenda ac disponenda erant, penes Præfectos Palatii, qui Majores domus dicebantur, manebant.

Infra de Pipino :

Ex Præfecto Palatii Rex constitutus.

Rursum :

Præfectorum, qui et Majores domus dicebantur, improba licentia.

Ursinus de Gestis S. Leodegarii :

Ut omnes se gratularentur Regem habere Chilpericum, et Palatii Præfectum Leodegarium. Erchinoaldus Præfectus,

in Vita MS. S. Godonis Monachi S. Vandregisili. Venericus Vercellensis de Unitate Ecclesiæ conservanda :

Major domus in Regno Francorum, hoc est Præfectus Palatii.

Vide tom. 1. Histor. Franc. pag. 784. et Felicem Osium ad Mussatum pag. 56. Theodulfus Aurelianens. lib. 6. Carm. in Epitaphio Helmengaldi :

Namque Palatina fuit hic Præfectus in aula :

Dum regeret Carolus sceptra serena pius.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Præfecti Prætorio dicuntur iidem Majores domus, apud Symphor. Campegium lib. 4. de Orig. et Genealog. Caroli

Mag. fol. 11 :

Tempore Theoderici Regis Francorum inertia Regum, prætorio Præfectus a Rege proximam dignitatem obtinebat, ad quam potentissimi quique Francorum summa contentione nitebantur.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

◊ Alii sunt Præfecti prætorii memorati in Addit. 3. ad Capitul. cap. 75. Julian. Antec. const. 52. § 194. e Nov. Justin. 58. al. 59. :

Qui in domo sua oratorium habuerit, orare ibi potest ; tamen non audeat in eo sacras facere Missas sine permissu Episcopi loci illius. Quod si fecerit, domus illius fisci viribus addicatur. Præfectus prætorii, qui hoc cognovit, et non prohibuit, 50. librarum auri solutione multabitur.

Ubi is esse videtur qui in aula regia jus dicebat.

Præfectorii. Radulphus de Diceto pag. 608 :

Cujus (Chlodovei) successores in regno Francorum, non juxta lineam consanguinitatis ordine successorio successerunt assidue ; sed pro nationum varietate primitus Merovingi, postmodum Prefectorii, demum agnominati sunt Capaticii, etc.

Ubi per præfectorios innuit familiam Præfectorum Palatii, seu Majorum domus Francicæ, quorum dignitas Præfectoria administratio dicitur in Vita S. Ansberti Episcopi Rotomag.

Præfectus Hundredi, in Legibus Edwardi Confessoris cap. 28. Præpositus Hundredi, ibidem cap. 35. ubi de eorum munere et officio. Vide Hundredus.

Præfectus Pacis, in leg. 1. Cod. Theod. de Pignoribus. (2,30.) Vide Pax.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Præfecti Romani, in Addit. 3. ad Capitul. cap. 59. Julian. const. 73. sect. 2. § 264. Nov. Justin. 79. al. 80. ubi Præfecti utriusque Romæ. :

Hæc omnes Episcopi custodiant, et omnes Præfecti Romani, et Prætores populi, et provinciarum Præsides, ut curent citius monachorum et sanctimonialium lites dirimere.

Præfectus Villæ, in Legibus Edwardi Confess. cap. 28. qui ibidem cap. 35. ubi de eorum munere et officio, Præpositus villæ dicitur. Vide Villicus.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Præfectus Urbis, in laudata Addit. cap. 84. Julian. const. 71. § 257. Nov. Justin. 77. :

Si Præfectus urbis hæc (blasphemiam) punire neglexerit, post Dei judicium nostram indignationem incurrat.

Occurrunt sæpe in Constit. Imperat. German. Vide Pertz. tom. 2. Leg. in Indice.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Præfectus nude dicitur qui cohorti militum præest. Capit. 1. Karlomanni ann. 742. cap. 2 :

Unusquisque Præfectus unum presbyterum (habeat) qui hominibus peccata confitentibus judicare et indicare pœnitentiam possit.

Adde lib. 5. Capitul. cap. 2. et lib. 7. cap. 123. Præfectorum Principes apud Widukind. lib. 2. cap. 1. Præfectus passim dicitur Comes, ut in Annal. Fuldens. ad ann. 852. Præfectura pagi in Vita S. Bonif. cap. 40. Vide Præfectorii.

L. Henschel, 1840–1850.

Præfectus Navalis Imperatricem deducebat Romæ in coronatione. Vide Coron. Roman. ann. 1191. apud Pertz. Leg. tom. 2. pag. 192.