1. PRÆSTARE, Mutuo dare, commodare non accepta mercede, Gallis Prester. Ebrardus in Græcismo cap. 15 :

Præsto, Prævaleo dicas, Præsto quoque Dono :

Præstoque sæpe solet Accommodo significare.

Salvianus lib. 1. ad Eccles. Catholicam :

Si usus rerum aliquarum cuipiam homini alterius hominis beneficio ac largitate tribuatur, isque immemor illius, a quo fructum rerum indeptus est, avertere ab eo ipso proprietatem Præstitæ rei, atque alienare conetur, nonne ingratissimus omnium hominum atque infidelissimus judicetur ?

Infra :

Cur non bona fide datis a Deo resculis utimur ? tenuimus quoad licuit : tenuimus quod permisit ille qui Præstitit.

Fortunatus lib. 9. poem. 7 :

Præstitit, Pastor, sua mi voluntas,

Codicem factum tumido cothurno, etc.

Capitula Caroli M. lib. 1. cap. 130. 124. :

Fœnus est, qui aliquid Præstat : justum fœnus est, qui amplius non requirit, nisi quantum præstitit. Pecunia in precario Præstita,

lib. 5. cap. 3. Will. Brito lib. 11. Philippid. :

Descendensque suum domino vectoris egenti

Præstat equum, pedes ipse manens.

Florentius Wigorniensis ann. 1096 :

Petiit, ut inter se pace redintegrata illi decies mille marcas argenti Præstaret.

Mox utitur voce, accommodaret. Ita etiam usurpatur in leg. 13. C. Quod jussu, etc. (4. 26.) in Lege Wisigoth. lib. 1. tit. 5. § 2. lib. 9. tit. 2. § 8. lib. 10. tit. 1. § 13. 20. in Pacto Leg. Salicæ tit. 55. in Lege Longob. lib. 1. tit. 21. § 4. 6. lib. 2. tit. 14. § 16. tit. 35. § 1. Roth. 224. 230. 312. 332. Luitpr. 137. (6, 84.) etc.