« 2 prævenire » (par P. , 1766), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 475c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRAEVENIRE2
2. PRÆVENIRE, Subvenire, auxiliari. Pasch. Radbert. in Vita Walæ abb. Corb. inter Acta SS. ord.
S. Bened. sæc. 4. part. 1. pag. 499 :
Idcirco nihil jam de se timere cœpit, tantum ut Prævenire potuisset christianissimis principibus, præsulibus ecclesiarum et omni populo, ac liberare omnes de tam atrocissimo mortis periculo.