« Pungativus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 572a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PUNGATIVUS
PUNGATIVUS, Pungens, Gall. Piquant. Mirac. B. Simonis de Lipnica tom. 4. Jul. pag.
556 :
Velut spinam Pungativam evulsam ab eisdem sentiens dentibus.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Pungitivus, Eadem notione. Epist. Gaufridi Abb. apud Marten. tom. 1. Anecdot. col. 502 :
Quibusdam autem verba justorum Pungitiva tantum sunt, non sanativa : aliis vero Pungitiva sunt simul et sanativa.Gervasius Tilber. in Otiis Imper. apud Leibnit. tom. 1. Script. Brunsvic. pag. 978 :
Vermiculus autem ex arbore, ad modum ilicis et quantitatem dumi Pungitiva folia habente, prodit ad pedem.Rolandinus Patav. lib. 11. cap. 5. apud Murator. tom. 8. col. 329 :
Et aliquando post mellis dulcedinem mordet aculeus Pungitivus.Occurrit rursum apud Marten. tom. 4. Anecd. col. 217. et 223.