« »
 
[]« Punta » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 572c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PUNTA
PUNTA, Italis et Hispanicis, Acumen, Gall. Pointe. Johan. Demussis Chron. Placent. ad ann. 1388. apud Murator. tom. 16. col. 681 :
Portant scarpas et caligas solatas cum Puntis longis onciarum 111. ultra pedem subtilibus... Nunc portant cum Puntis parvis, quæ Puntæ tam longæ, quam parvæ sunt plenæ pilorum, sive buræ bovis.
Occurrit etiam in Conc. Limano ann. 1582. inter Hispan. tom. 4. pag. 246. Vide Puncta 1. et Punctus.