« Quarruca » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 595c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/QUARRUCA
QUARRUCA, Aratrum, Gall. Charrue. Tabularium S. Sergii Andegav. :
Dederat namque ipse Guido de Valle de terra illi capellæ contigua S. Sergio sufficienter ad tres Quarrucas.Hinc
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Quarruca, Ager
proscissus quarruca, vel tantum terræ quantum una quarruca coli potest. Literæ Philippi Aug. Franc. Regis ann. 1195. apud Lobinellum
tom. 3. Hist. Paris. pag. 93. col. 2 : Concessit etiam idem Galeranus... secundam decimam prout primam decimationem de domestica Quarruca sua de Vallis, sive in manu sua sit, sive ad firmam vel censum eamdem aliquis de manu sua receperit.Vide Carruca 3. et Carrucata.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Quarrucha, Eadem
significatione. Tabularium majoris Monasterii : Dedit quatuor Quarruchas terræ in Perticho, etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Quarrucata, Tantum
terræ quantum una quarruca coli potest. Charta Willelmi Archiepisc.
Remens. ann. 1178. e Tabulario S. Nicasii ejusdem urbis : Similiter et nos ab Ecclesia vestra domum S. Petri de Arna cum aqua, molendino et Quarrucata terre suscepimus.Alter locus exstat in Vachivia post Vaccaria. Vide Carrucata.