« Quidagium » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 608b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/QUIDAGIUM
QUIDAGIUM, Quod domino loci solvitur
pro securo transitu. Statuta Eccles. Biterr. tom. 4. Anecdot. Marten. col. 651 :
ItemStatuta Eccl. Cadurc. eod. tom. col. 732 :(excommunicantur)qui nova pedagia vel Quidagia constituerunt vel constituunt, vel antiqua augmentant, absque principis auctoritate vel alia legitima permissione.
Item, declaramus quoslibet dominos sæculares, bajulos, nuncios, arrenduatores, et similes levantes pedagia seu Quidagia a clericis seu personis ecclesiasticis de rebus eorum propriis... esse excommunicatos.Præcepta facta Baronibus a Milone Sedis apostolicæ Legato ann. 1209. apud eumdem Marten. tom. 1. Anecd. col. 815. et 816 :
Item, præcipio ut pedagiorum et Quidagiorum exactiones penitus dimittatis, nisi quas Regum vel Imperatorum concessiones probaveritis vos habere, nec dimissa pedagia seu Quidagia denuo resumatis.Vide Guidare.