« »
 
[]« Rancionare » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 013b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RANCIONARE
RANCIONARE, Ransionare, Pecunia redimere, Gall. Rançonner. Lit. remiss. ann. 1364. in Reg. 94. Chartoph. reg. ch. 43 :
Dicta villa de Vermentone pro evitando ne incendium in ea poneretur, erga Britones... Ransionata fuit, etc.
Aliæ ann. 1373. in Reg. 105. ch. 192 :
Et quia dictus exponens, unde se Rancionaret aut redimeret, non habebat, etc.
Charta ann. 1375. in Reg. 108. ch. 369 :
Bertrandus de Rapistagno, dictus le Bourt,... per hostes nostros captus extitit et detentus prisionarius, Rancionatusque seu redemptus ad summam trium milium librarum.
Lit. remiss. ann. 1377. in Reg. 111. ch. 194 :
Ipse Jacobus una vice de xvj. franchis et vice alia de iv. pro pace et securitate quærenda et habenda, erga dictum Johannem se Rancionavit, quos etiam sibi solvit.
Vide infra Ranso et Redemptio.
P. Carpentier, 1766.
Aliud vero sonat vox Gallica Rançonner, Aliquem scilicet male excipere, in Lit. remiss. ejusd. ann. ex eod. Reg. 111. ch. 203 :
Lesquelz exposans... furent oudit jardin, qui mais n'avoient aucunes souvenances desdites paroles et menaces, ils furent Rançonnez par lesdiz Raoul et Vivien, qui les espioient de fait et d'aguet appensé, pour les navrer ou mettre à mort.