«
4 redemptio » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 069a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/REDEMPTIO4
4. REDEMPTIO,
Ἀπολύτρωσις, Profanus quidam et superstitiosus
initiationis ritus, quo suos consecrabant Gnostici : de quo ritu S. Irenæus meminit
lib. 1. cap. 13. ult. edit. num. 6. cap. 21. num. 1. et alibi.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Redemptio Animæ, Æterna salus. Lex. Bajwariorum tit. 1. cap. 1 :
Si quis liber persona
voluerit et dederit res suas ad Ecclesiam pro Redemptione animæ suæ, etc.
Formula in donationibus piis frequentissima.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Redemptio Corporis Domini, Gallice
Rançon, cujus pretium exsolvere coguntur vassalli, cum ab hostibus
captus est dominus capitalis. Charta Eudonis Comitis, Ducis Britan. ann. 1153. apud
Lobinell. tom. 2. Histor. Britan. col. 157 :
Rogaverunt me supradicti Monachi, ut
eis quasdam consuetudines, quas eis dominus Gaufredus pater meus dederat, confirmarem,
scilicet censum, ostagium, comitis esum, maritationem, terræ emptionem, corporis sui
Redemptionem.
Vide in
Auxilium.
L. Henschel, 1840–1850.
Redemptio Operum. Codex Lauresham. num. 140. sec.
xi. tom 1. pag. 217 :
Redemptio
vero operum, quæ ex his hubis principali curiæ in Furden, tribus in anno mensibus,
videlicet Februario, Maio et Septembri, jure exhibentur, talis est : In Varenbach 6.
hubæ solvunt his singulis mensibus singulæ 6. den. etc.