« Reddituare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 067a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REDDITUARE
REDDITUARE, Redditus annuos concedere, assignare, Gall. Renter, quod maxime dicitur de
sacris ædibus, quibus attribuuntur annua vectigalia. Brevis Hist. Ordinis Cartusiensis
apud Marten. tom. 6. Ampliss. Collect. col. 198 :
Lætus igitur rediens domum ædificavit et Reddituavit, ac pro ædificando multa millia florenorum adimpendit an. Dom. 1391.Vide Reditus.