REDDITUARIUS 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 reddituarius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 067a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REDDITUARIUS1

1. REDDITUARIUS, Manceps, exactor reddituum seu proventuum. Charta Henrici IV. Regis Angl. ann. 1402. de solutionibus propter nuptias Blanchæ filiæ faciendis, apud Rymer. tom. 8. pag. 238. col. 1 :

Ut intentores ac ferventiores Reddituarii pariter et factuarii nostri sint ad solvendam summam quadraginta millium nobilium prædictam, bonam etiam fidem æqua beneficentia compensando.

Franchesiæ villæ de Veer ann. 1471. apud eumdem Rymer. tom. 11. pag. 732. col. 2 :

Reddituariis, custumariis, omnium et singulorum theolonorum et custumarum portuum et passagiorum, etc. Reddituarii villæ Tornacensis,

in Charta ann. 1364. apud Butillarium in Summa rurali fol. 8.

Reddituarii civitatum, oppidorum, castrorum atque villarum,

rursum memorantur in Instrumento ann. 1541. apud Miræum tom. 2. pag. 1062. col. 1. Vide Redditarie et Redituarius.

P. Carpentier, 1766.

◊ Et qui de redditibus rationem reddere debet, Gall. Comptable. Charta ann. 1368. tom. 2. Hist. Trevir. Joan. Nic. ab Hontheim pag. 248. col. 1 :

Everhardus de Ketwich.... noster in hujus coadjutoriæ officio Reddituarius de omnibus et singulis redditibus.