![[]](img/image.png)
«
Rera » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 139a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/RERA
RERA,
Ἡμίϰοπον, in Glossis Lat. Græc. et Græc. Lat.
Martinius emendat,
Rica,
ἡμίϰοπον, nisi corruptum
est ex
oraria, quibus scilicet os obvelabatur. Lucil. Sat. lib. 2. jungit :
Ricini aurati, ricæ, oraria, mitræ.
Vide
Repa et
Repia.