« »
 
[]« Rera » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 139a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RERA
RERA, Ἡμίϰοπον, in Glossis Lat. Græc. et Græc. Lat. Martinius emendat, Rica, ἡμίϰοπον, nisi corruptum est ex oraria, quibus scilicet os obvelabatur. Lucil. Sat. lib. 2. jungit :
Ricini aurati, ricæ, oraria, mitræ.
Vide Repa et Repia.