« »
 
[]« Retiolum » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 161c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RETIOLUM
RETIOLUM, diminut. a Rete, Muliebre capitis tegumentum. Glossæ Latino-Græc. et Græc. Lat. : Retiolum, ϰεφαλοδέσμιον[]. Johannes de Janua : Retiolum, Illud quod colligit comas, sic dictum, quia quasi parvum rete, vel quia retinet crines, ne effundantur. Vide Retiaculum, Reticula et Risile. S. Augustinus Ep. 109. de Sanctimonialibus :
Nec sint vobis tam tenera capitum tegmina, nec Retiola subter appareant.
Lib. de sancta Virginitate cap. 34 :
Aut capitis ligamento notabili, pro tumidis umbonibus capillorum, sive tegminibus ita teneris utuntur, ut Retiola subtus posita appareant. Reticulum
dicitur Trebellio in Quieto :
Viri in auro et argento, mulieres in Reticulis et dextrocheriis.
P. Carpentier, 1766.
Rosol, eadem acceptione, in Lit. remiss. ann. 1457. ex Reg. 187. Chartoph. reg. ch. 58 :
Deux coyffes, que l'en appelle ou païs de Comminge, Rosolz.
Vide supra Reticella.