« Retiolum » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 161c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RETIOLUM
RETIOLUM, diminut. a Rete, Muliebre capitis tegumentum. Glossæ Latino-Græc. et Græc. Lat. :
Retiolum, ϰεφαλοδέσμιον.Johannes de Janua :
Retiolum, Illud quod colligit comas, sic dictum, quia quasi parvum rete, vel quia retinet crines, ne effundantur.Vide Retiaculum, Reticula et Risile. S. Augustinus Ep. 109. de Sanctimonialibus :
Nec sint vobis tam tenera capitum tegmina, nec Retiola subter appareant.Lib. de sancta Virginitate cap. 34 :
Aut capitis ligamento notabili, pro tumidis umbonibus capillorum, sive tegminibus ita teneris utuntur, ut Retiola subtus posita appareant. Reticulumdicitur Trebellio in Quieto :
Viri in auro et argento, mulieres in Reticulis et dextrocheriis.
P. , 1766.
◊ Rosol, eadem
acceptione, in Lit. remiss. ann. 1457. ex Reg. 187. Chartoph. reg. ch. 58 : Deux coyffes, que l'en appelle ou païs de Comminge, Rosolz.Vide supra Reticella.