« »
 
ROGATUM 1, ROGATUM 2, ROGATUM 3, ROGATUS 1.
[]« 1 rogatum » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 206c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ROGATUM1
1. ROGATUM, Eodem intellectu. Charta Phil. Pulc. ann. 1298. in Lib. rub. Cam. Comput. Paris. fol. 15. v°. col. 1 :
Nos ad ipsius (Galcheri dom. Castellionis) instanciam et Rogatum dictas centum libras Paris. annui redditus eidem assidemus.
Vide Rogamen.
[]« 2 rogatum » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 206c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ROGATUM2
2. ROGATUM, vulgo Rogat et Rogaton, Libellus, quo quis ad alicujus petitionem in jus vocatur, Gall. Semonce, assignation. Lit. remiss. ann. 1367. in Reg. 97. Chartoph. reg. ch. 503 :
Comme Pierre Berenger porteur de cemonces et de Rogatons.... eust apporté de Rouen un Rogatum sur ledit Veneur, etc.
Aliæ ann. 1375. in Reg. 107. ch. 311 :
Icellui bastard fist semondre par un Rogatum le suppliant en l'eveschié du Mans.
Aliæ ann. 1392. in Reg. 143. ch. 150 :
Le suppliant fist cemondre à Paris ledit sergent par un Rogat de l'évesque de Paris.
Hinc qui ejusmodi libellos denunciat, Rogeceur nuncupatur in Mirac. MSS. B. M. V. lib. 1 :
Tant a par tout de plaideriaus,
D'esquevins, de serjanteriaus,
De larrons, de capeceurs,
De hiriaus, de Rogeceurs,
Que nus prodom ne puet mais vivre.
[]« 3 rogatum » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 206c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ROGATUM3
3. ROGATUM, Corvata, servitium manuale, quod quasi precario, vel potius prævia submonitione exigebatur. Charta Erardi dom. Chacenaii ann. 1218. in Chartul. Arremar. ch. 201 :
Duo tantum habeo Rogata, et tertium Rogatum, quod servientes mei injuste facere consueverant, remisi.
Vide supra Preces 2.
[]« 1 rogatus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 206c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ROGATUS1
1. ROGATUS, vel Rogatum, Idem quod Roga 4. Exactio sub nomine rogationis. Conventio Abbatis S. Urbani cum Hugone de Villers ann. 1193. ex Archivo ejusdem Monasterii :
Preterea sciendum est, quod neque talliam, neque Rogatum, neque aliquam coactionem habebit idem Hugo in hominibus S. Urbani.
Vide Rogata et Rogatio.