ROMIPETÆ, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Romipetæ » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 212a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/ROMIPETAE

ROMIPETÆ, Romipedæ, Qui Romam petunt, vadunt. Matth. Paris ann. 1250 :

Et ad impetrandum, Magistrum Leonardum Clericum suum, frequentem Romipedam, non sine maximæ pecuniæ effusione, ad Romanam Curiam destinarat.

◊ Maxime porro ita appellati qui Romam piæ peregrinationis ergo ad SS. Apostolos pergebant.

Peregrini, qui propter Deum ad Romam vel aliubi vadunt,

in Synodo Metensi ann. 753. cap. 4. Vernensi ann. 755. cap. 26. et Cabilonensi II. cap. 45

Qui Romam orationis causa pergunt,

in Capitulari Ludovici II. Imp. ann. 850. cap. 1.

De vagis peregrinis, qui propter Deum non vadunt,

in Capitulari I. Caroli M. ann. 809. cap. 6. Concilium Lateranense ann. 1122. cap. 14 :

Si qui Romipetas, et peregrinos, seu mercatores, Apostolorum limina et aliorum Sanctorum oratoria visitantes capere... tentaverint, etc.

Willelmus Brito lib. 8. Philippidos :

Romipetas, et qui sanctæ succurrere terræ
Ibant, etc.

Idem sub finem ejusdem libri :

...... Nulla facultas
Visendi Romam datur, Dominive sepulchrum.

Et lib. 9. initio :

Hic Anglos, hic Romipetas enormiter angens.

Itinerarium Gregorii XI. PP. :

Pedester incedit per scalenta deserti velut Romipeda.

Utuntur præterea Joannes Sarisber. lib. 6. cap. 1. Jacobus Cardinal. de Anno Jubilæo cap. 6. Nangius in Chron. ann. 1210. 1240. Henricus Aquilonipolensis in Adolpheide cap. 4. Rigordus ann. 1210. et alii. De peregrinationibus vero Romanis agit Nicolaus PP. apud Baron. ann. 865. 90. et Beda lib. 5. Histor. Eccl. cap. 7. Habetur in Dactyliotheca MS. Ludovici Chalucii Arueni Gemma, cui insculptus Angelus nudus vadens, burdoni, seu baculo innixus, cum Inscript. ΒΕΙΣΙΤΑΛΟΣ i. vaditalus : in quam sic lusit idem Chalucius :

Quis puer hic baculo armatus geniusve vialis,
Aliger officii nomine Βεισίταλος.
Metator sacram sacer invisentibus Urbem
Italicumque regens auxiliaris iter.

Vide Romeus, Scoti.

Romipetagium, Peregrinatio quævis fidelium : Rouminuatge, Occitanis ; Roumavagi, Provincialibus ; Romeaggio, Italis Scriptoribus, Matthæo Villaneo lib.

1. cap. 56. et aliis. Libertates Montis-Brisonis concessæ per D. Jacobum de Rossilione ann. 1376. tom. 1. Histor. Dalphin. pag. 83. col. 1 :

Si contingeret dictum Dominum et successores suos ire ultra mare, seu in alio longo et prolixo Romipetagio, etc.

Adde Chartam ann. 1343. apud Columbum in Genealogia Familiæ Simianæ pag. 596. Relatio Legationis Ambassiatorum Ducis Andegav. ad Judicem Sardiniæ ann. 1378 :

Venerunt omnes de dicta galea ad B. Urbanum (prope Massiliam,) quem puro animo et corde sincero invocaverunt,... et facto Romipetagio antedicto, dictam catenam transeundo subintrarunt.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

◊ Beatus hic Urbanus est Urbanus V. Papa, multis post mortem miraculis illustris, cujus corpus prope Massiliam in Ecclesia S. Victoris requiescit. Id monemus, ne quis deinceps mendum esse suspicetur in allato loco, perperamque restituat B. Victorem pro B. Urbanum : quod accidit viro doctissimo.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Romipetus, Idem qui Romipeta, nisi ita legendum sit. Acta S. Benedicti Avenion. tom. 2. Aprilis pag. 259 :

Et vidit multos Romipetos venire ad Ecclesiam B. Benedicti.

P. Carpentier, 1766.

Romipeta, Qui ad curiam Romanam, ut beneficium impetret, confugit. Charta ann. 1336. inter Instr. tom. 11. Gall. Christ. col. 275 :

Si cum Romipeta aut alter opponens in causa vel lite succumbant, ad alium canonicum primum post eum sequentem in ordine conferendi vel præsentandi spectabit et libere revertetur.