« »
 
[]« 2 sagus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 273a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SAGUS2
2. SAGUS, Sagum, Stragulum lecti. Papias : Sagum, stragulum, coopertorium. Gloss. Gr. MS. Reg. cod. 1673 : Σάγὸν, περιϐόλαιον, σϰέπασμα. Aliud cod. 930 : Σάγη, περιϐόλαιον, σϰέπη. Gloss. Græc. Lat. : Σάγος, Sagus, Σάγιον, Lodex, Gaunacum. Varroni, dicitur fuisse majus Sagum et amphimallon. Exod. cap. 26 :
Facies et Saga cilicina undecim ad operiendum tectum tabernaculi.
Ubi Græcus interpres δέῤρεις τριχίνας habet. Marcellus Empiric. cap. 22 :
Aliquandiu jaceat, et cooperiat se Sagis.
Adde cap. 26. Cassianus[] lib. 5. de Cœnob. Instit. cap. 31 :
Cujus infirmitatis obtentu Sagum habere coactus sum.
S. Hieronymus Epist. 22. cap. 15. de Cœnobitis :
Non licet dicere cuiquam, Tunicam et Sagum, textaque juncis strata non habeo.
Acta S. Thyrsi Mart. cap. 5 :
In Sagis grossis et rusticanis involvuntur corpora eorum.
Vita S. Benedicti Anian. Abb. cap. 3 :
Sagum, in quo jacuerat, perferens.
Chron. Fontanellense :
Ad Sagos 15. in lecta mittendum lib. 2. et semis.
Adalardus in Statutis Corbeiensib. lib. 1. cap. 3 :
Cottum, aut lectarium, sive Sagum in tertio anno accipiant.
Regula Magistri cap. 81 :
In lectis habeant in hyeme singulas mattas, et Sagos tomentarios singulos, et lænas.
Warnerius MS. in Caprum Scottum Poetam et Monachum :
Sit Sagus lecto, capiti capitale jacendo,
Matta sit, et læna, non requies nimia.
Liber Ordinis S. Victoris Parisiensis MS. cap. 13 :
Cum vero infirmus morti proximus propinquaverit, ad terram super Sagum ponat.
Tabularium Monasterii S. Andreæ Viennensis :
Similiter quicunque de dormitorio aut lenam, aut Sagum, aut capitale, aut quamlibet supellectilem sine licentia regulari subripuerit, in omni loco careat consortio fratrum, sicut fur, etc.
Occurrit in Regula Solitariorum cap. 50. in libro Usuum Ordinis Cisterciensis cap. 88. 94. in Vita S. Opportunæ cap. 4. apud Sur. 22. April. in libro Epistolar. S. Bonifacii Mogunt. Epist. 92. apud Altfridum in Vita S. Ludgeri Episc. Mimigard. n. 11. Gregorium Turon. lib. 9. cap. 35. etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Saga, Eadem notione, in Mirac. S. Cuthberti sæc. 4. Bened. part. 2. pag. 276 :
Hic cum quadam die lænas sive Sagas, quibus in hospitali utebatur in mari lavasset, etc.
Ubi Saga legendum monet Mabillonius, quæ a lænis distinguntur in Regula S. Benedict. cap. 55.
Sagellum, Eadem notione. Capitulare triplex Caroli M. ann. 808. cap. 5 :
Ut nullus præsumat aliter vendere et emere Sagellum meliorem duplum, 20. solidis, et simplum cum 10. solidis.
Vita S. Eugendi Abb. cap. 2 :
Paleis vero lectuli ineventilatis multo tempore, vilique Sagello constrictis, pellicioque superposito conquievit.
Utitur etiam Auctor Vitæ S. Lupicini Abbat. Jurensis num. 5. 6. Adde Smaragdum in cap. 55. Regulæ S. Benedicti.
Sago Jactari, Ludus veterum, quo scilicet distento sago impositus aliquis in sublime jactatur, apud Suetonium et Martialem, et in Collatione Legis Mosaicæ tit. 1. qui Sagatio, παλμός, dicitur in Gloss. Lat. Gr. uti observatum a Petro Pithœo. Nostri Berner eadem notione usurpant, a veteri voce Gall. Rerne, ut vult Cujacius quæ Sagum sonat. Vide supra Berniscrist.