SALUS 1, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 1 salus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 294a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SALUS1

1. SALUS, Græcis σαλός, Stultus. Hinc sancti quidam διὰ τὸν Χριστον σαλοὶ appellati, quod μωρίαν simulando, pietatem insignem hoc stultitiæ velo pro Christo occultaverint. In iis Græci memoriam colunt in Menæis S. Symeonis 21. Julii, et S. Theodori 25. Februar. Adde Evagrium lib. 4. c. 33. 34. etc. Palladius in Hist. Lausiaca cap. 42 :

Ὑμεῖς ἐστε σαλαί

, ubi vetus Interpres :

Vos estis fatuæ.

Vide Glossar. med. Græcit. col. 1328.

SALURA 2. SALUS © École des chartes.

« 2 salus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 294a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SALUS2

2. SALUS, ita Baptismi Sacramentum appellant Christiani. Lexicon Græc. MS. Reg. cod. 2062 :

Βάπτισμα, ἂφεσις ἁμαρτημάτων δι᾽ ὕδατος ϰαὶ πνεύματος.

S. Athanasius Orat. in S. Pascha edit. Combefisii pag. 537 :

Ἐνέχυρον τῆς ἐν οὐρανῷ διαίτης

baptisma vocat. S. Augustinus contra Pelagian. lib. 1. cap. 24 :

Optime Punici Christiani baptismum ipsum nihil aliud quam Salutem, et Sacramentum corporis Christi nihil aliud quam Vitam vocant.

Idem de Urbis excidio cap. 6 :

Baptismum extorquebat quisque a quo poterat. Non solum in Ecclesia, sed etiam per domos, per vicos ac plateas Salus Sacramenti exigebatur.

Salvianus lib. 6. de Gubernat. Dei :

Tenemus symbolum, et evertimus, confitemur munus Salutis pariter et negamus. Ac per hoc ubi est Christianitas nostra, qui ad hoc tantummodo Sacramentum Salutis accipimus, ut majore postea prævaricationis scelere peccemus ? Salutarem baptismum consequi,

apud Luciferum Calar. lib. 1. pro S. Athanasio. Rupertus Abbas in Vita S. Heriberti Archiep. Coloniensis n. 231. de Baptizato :

Tradidit Sacramentum Salutis, non personæ intendens, sed creaturæ formatæ ad imaginem Dei.

1. SALUS 3. SALUS © École des chartes.

« 3 salus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 294a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SALUS3

3. SALUS, et Salut, Nummus aureus in Francia ab Henrico V. Rege Angliæ cusus, sic dictus quod in ea efficta esset

Annunciationis Deiparæ seu salutationis Angelicæ figura. Occurrit in Chronico sub. ann. 1420. Vetus Instr. inter Acta SS. tom. 1. Maii pag. 64 :

Et promittuntur pro pretio viginti tria scuta in Saluts, tastarts et besonds solvenda.

Testam. Philippi Boni ann. 1441. apud Miræum tom. 2. pag. 1260 :

Possint quotiescumque velint id omne a dicto nostro Cancellario ejusque heredibus summa decem millium aureorum, Salus dictorum ..... redimere.

Ibid. pag. 1261 :

Legamus ..... gemmam valoris 100. aureorum, quos Salus vocant, in memoriam nostri.

Vide Moneta, Salucius et Salutia.

P. Carpentier, 1766.

◊ Charta ann. 1443. in Suppl. ad Miræum pag. 189. col. 2 :

Levabit unum denarium aureum, vulgariter Saluyt, monetæ regis Franciæ nuncupatum.

2. SALUS 4. SALUS © École des chartes.

« 4 salus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 294b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/SALUS4

4. SALUS, Preces vespertinæ, vulgo Salut, apud Robert. Goulet in Compend. Jur. Universit. Faris. Statuta Collegii de Monte-acuto ann. 1501. apud Lobinell. tom. 5. Hist. Paris. pag. 734 :

Similiter, si Saluti serotinæ deesset, nocturnis matutinis, vel horæ tertiæ,... mulctaretur pœna.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Salutem et Apostolicam Benedictionem, Formula in Epistolis Summorum Pontificum a Gregorio VII. primum inducta, non a Cleto ut falso olim credebatur ; ac demum ab exeunte sæculo xi. in brevibus epistolis, seu rescriptis tantum usurpata. Vide Johan. Garnerium ad Diurnum Rom. Mabill. lib. 2. Diplom. cap. 2. num 20. et alios.

Salutem Mandare, Salutare. Capitul. Caroli Calvi tit. 20. § 1 :

Mandat vobis senior noster Salutes.

Rursum tit. 20. § 1. Bernardus Monachus in Consuetud. Cluniacensib. MSS. cap. 1. de Abbate :

Cum alicubi longius a Monasterio moram faciens, mandat Conventui Salutes, seu orationes, qui in Capitulo fuerint, petunt venias super genua in scabellis pedum suorum.

Vide Salvatio 4.

Salutes, Eulogiæ, xenia, exenia, seu præstationes, quæ fiebant ultra debitum censum, aut debitam pensitationem, statutis temporibus, sic dictæ, quod qui eas deferebant dominis, salutem iis cum ejusmodi xeniis impertirentur. Chartæ Parensales for. 24 :

Nos et nostri servientes vestri, in Domino vobis dirigimus Salutes.

Chronicon Casauriense lib. 4 :

Illi autem quos in turre posuerat.... prætereuntes deprædabantur, missas rapiebant Salutes.

Tabularium ejusdem Monasterii 1140 :

Promisit in uno quoque anno duas maximas Salutes de piscibus facere.

Charta ann. circ. 1139. in Addit. ad Chron. Casaur. apud Murator. tom. 2. part. 2. col. 1008 :

Salutes in festis, sicut alia persona servilis, persolvit et portat.

Petrus Diac. Casin. lib. 4. cap. 53 :

Ut haberet inde omnem reditum.... præter consuetas Salutes.

Bulla Honorii III. PP. :

Universi habitatores castri prædicti tenentur præstare annuatim infirmariæ Casinensi Salutes infrascriptas, videlicet gallinam, et 2. panes, et unum pastillum, vel loco pastilli, unam gallinam, et 12. ova in Nativitate Domini.

Falco Beneventanus pag. 113 :

Terraticum, olivas, vinum, Salutes, nec ullam dationem de vineis, terris, etc.

Charta Rogerii Regis Siciliæ ann. 1137. apud eumdem pag. 315 :

Redditus, Salutes, angarias, terraticum, etc.

Inscriptio sepulchri S. Benedicti Episcopi Albingaun. edita ann. 1409. apud Ughellum :

..... Et egenis quascunque Salutes

Concedebat enim munitus amore superno.

Sueno in Hist. Danica cap. 5 :

Missi sunt itaque legati qui.... reginam convenirent, pariterque Salutes perferrent Imperatoris, et simul ejus donaria regiaque munera offerrent.

Ex his colligi posse videtur, quid sit salus, in Canonibus Hibern. lib. 33. cap. 5. cujus lemma his verbis concipitur :

De modo quo reddet debitor Salutem ratæ.

Id est, quo modo debitor debiti præstationem faciet. Vide infra Salutatio 3. et Visitatio.