![[]](img/image.png)
SCUTULA,
Monile ex auro compositum, Papiæ. 1. Machab. cap. 4. v. 57 :
Et ornaverunt faciem templi coronis aureis et Scutulis.Gr. ἀσπιδίσϰοις. Gloss. Lat. Gall. Sangerm. :
Scutula, fermail, ront.Cassian. collat. 1. cap. 5 :
In parvissima quadam Scutula, quæ depicta in se continet præmia, jacula vel sagittas intorquere contendunt.
Scutulata, eidem Papiæ,
genera vestimentorum, dicta quod orbiculos quosdam habent in similitudinem Scutulorum. Ezechiel. 27 :
Et purpuram, et Scutulata, et byssum, et sericum, etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Scutellatæ
vestes, eædem sunt quæ alibi virgatæ appellantur, quæ scilicet virgis seu
viis transversim decussatimque sunt distinctæ. Ejusmodi vestes nimis permittuntur in Cod.
Theod. leg. 11. lib. 15. tit. 7. de Scænicis : Uti sane hisdemLeg. Scutulatis. Harum præterea meminit Juvenalis Sat. 2 :(mimis)Scutlatis, et variis coloribus sericis,... non vetamus.
Scutulatas Gallos invenisse auctor est Plinius lib. 11. cap. 24 :Cærulea indutus Scutulata, aut galbana rasa.
Scutulis dividere instituit Gallia.Vide Lexic. Pitisci in v. Vestis et infra Virgatus.