1. SONA, Vestis Ecclesiasticæ vel Monachicæ species. Historia Glastonensis Abbatiæ tom. 1. Monastici Angl. pag. 6. de reliquiis, quæ ibi asservabantur, de S. Thoma Archiep. Cantuar. :

De cuculla, stamino, Sona, pedulibus quibus utebatur hora suæ passionis.

Et infra :

De cuculla, carne et sanguine, et Sona Pontificali B. Ulstani Episcopi.

Legendum forte stola.

2. SONA, Pax, compositio, pactum, fœdus : vox Danica. Charta Erici Regis Danorum ann. 1317. apud Isaac. Pontanum lib. 7. Hist. Dan. pag. 419 :

Nos fratri nostro.... et omnibus Danis, qui...... fuerunt in guerra proxima inter nos et D. Marchionem habita, hoc indulsimus, et propter hoc debent habere plenam Sonam, et ob hoc non debemus habere suspicionem aliquam contra ipsos.

Alia ann. 1318. apud eumdem :

Concordavit totaliter in hunc modum videlicet ; quod super omnibus (querelis) vera et plena concordia atque Sona perpetuis temporibus duratura esse deberent.

Charta Wolemari Ducis Jutiæ ibidem :

Compositionem plenam et Sonam competentem habuerint.

Infra :

Diem treugarium aut Sonam non inibimus, etc.

Vide Durasuna et Suonbouch. Graff. Thesaur. Ling. Franc. tom. 6. col. 242. voce Sôna.

3. SONA, Mulcta, quæ ob inflictum vulnus imponebatur, quod ex compositione sæpius persolvebatur, forte sic nuncupata. Consuetud. Furnenses ex Tabul. Audomar. :

Pro vulnere penetrativo.... in capite, vel in corpore dimidia Sona debetur læso, et de residuo erit in gratia Comitis.

Ibidem :

Qui oculum vel membrum perdiderit dimidiam Sonam debet habere, et de residuo bonorum suorum erit in gratia Comitis malefactor.