![[]](img/image.png)
«
Sorata » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 529b.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/SORATA
SORATA, pro
Staurata, ni fallor. Vide
Storax. Statuta Vercell. lib. 2.
fol. 27. v° :
Culcidra una et cussinum unum super quibus dormit, linteamina duo,
coopertorium unum, vel Soratam unam, etc.