« »
 
[]« 1 staulus » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 590c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STAULUS1
1. STAULUS, Stallus, sedes Canonicorum vel monachorum in choro Ecclesiæ, nostris Stalle. Charta ann. 1227. tom. 2. Hist. Eccl. Meld. pag. 120 :
Canonicus eorum in choro nostro non habebit Staulum in ordine Personarum, sed habebit primum Staulum in ordine sacerdotum.
Vide Stallum 2.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Stolus, Eadem, ut videtur, notione. Statuta S. Martini Turon. ex Cod. MS. Sangerman. num. 1307 :
Debet autem (Rex) donare thesaurariam vel decanatum vacantem infra annum et canonico non de terra, sed de Stolo.