« 1 stiva » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 601c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STIVA1
1. STIVA, Stapes, quo in equum quis tollitur. Chronicon Reicherspergense ann. 1160 :
Imperatore frenum equi et Stivam sellæ tenente.Ubi nescio an non legendum sit strivam, ex Gallico Estrié. Alias Latinis,
Stiva, dicitur manica aratri : stivarius, qui tenet aratrum per Stivam.Jo. de Janua et alii.