« »
 
[]« Stivale » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 602a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/STIVALE
STIVALE, Ocrea levior, calceorum species, Italis, Stivale, eadem notione, nostris olim Stivelé. Chron. Domin. de Gravina apud Murator. tom. 12. col. 684 :
Ceperunt ipsum Episcopum habentem tantum jupparellum in dorso et Stivalia in pedibus suis.
Charta ann. 1309. apud Lobinell. tom. 2. Hist. Britan. col. 1639 :
Et aura pour ses chaimbres Stivelez de plates garnis de teles et de fer.
Vide Æstivalia.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Stivallus, Stivalus, Eadem notione. Statuta Saluciar. Collat. 5. cap. 431 :
Statutum est quod quilibet caligarius seu affaitator faciens vel fieri faciens subtulares, Stivallos, etc.
Comput. ab ann. 1333. ad ann. 1336. tom. 2. Hist. Dalphin. pag. 284 :
Item, pro duobus paribus Stivalorum et 12. paribus solariorum pro domino, 111. flor.