![[]](http://media.enc.sorbonne.fr/ducange/jpg/T/078a.jpg)
« 2 tertia » (par C. , 1678), dans , et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 078a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TERTIA22. TERTIA. Tertiæ Ecclesiarum, quas ![[]](img/image.png)
namque a fidelibus
oblatæ in tres partes olim divisæ, quarum una Episcopis, altera Presbyteris et Diaconibus,
tertia Subdiaconibus et Clericis cessit, ex Emeritensi Concilio ann. 666. cap. 14. Ex
Concilio vero Braccarensi II. cap. 7. oblationum tertia fuit Episcopi, altera Clericorum,
tertia in recuperatione Ecclesiæ. Postea oblationes Ecclesiæ in quatuor partes divisæ,
quarum una Pontifici, altera Clericis, tertia pauperibus, quarta fabricæ addictæ sunt, ut
est apud Gelasium PP. in Epist. ad Episcopos Lucaniæ, Gregorium M. lib. 3. Epist. 11. et
in aliquot Conciliis, locis alibi indicatis : cujus quidem partitionis primam fieri
mentionem in Concilio Romano sub Silvestro I. hancque Concilium Agrippinense cap. 6. ex
usu Ecclesiæ esse innuisse alii observarunt. Vide
Tertiaria 2. et Tertium 2.
antiqui Canones de parochiis suis habendas Episcopis censuerunt, ut est in Concilio Toletano XVI. can. 5. quarum ratione Ecclesiarum reparationi tenebantur, ut est in eodem can. et in Concilio Tarracon. ann. 516. cap. 8. Concilium Aurelian. I. ann. 511. cap. 5 :
De his, quæ in altario accesserint, Tertia fideliter Episcopis deferatur.Adde cap. 33. et Toletanum IX. cap. 6. Acta consecrationis Ecclesiarum S. Stephani et S. Martini in Rivoferrario ann. 993. Marcæ Hispan. col. 948. et Ughellum tom. 1. Italiæ sacræ parte 1. pag. 121. Pecuniæ
![[]](http://media.enc.sorbonne.fr/ducange/jpg/T/078b.jpg)
namque a fidelibus
oblatæ in tres partes olim divisæ, quarum una Episcopis, altera Presbyteris et Diaconibus,
tertia Subdiaconibus et Clericis cessit, ex Emeritensi Concilio ann. 666. cap. 14. Ex
Concilio vero Braccarensi II. cap. 7. oblationum tertia fuit Episcopi, altera Clericorum,
tertia in recuperatione Ecclesiæ. Postea oblationes Ecclesiæ in quatuor partes divisæ,
quarum una Pontifici, altera Clericis, tertia pauperibus, quarta fabricæ addictæ sunt, ut
est apud Gelasium PP. in Epist. ad Episcopos Lucaniæ, Gregorium M. lib. 3. Epist. 11. et
in aliquot Conciliis, locis alibi indicatis : cujus quidem partitionis primam fieri
mentionem in Concilio Romano sub Silvestro I. hancque Concilium Agrippinense cap. 6. ex
usu Ecclesiæ esse innuisse alii observarunt. Vide
Tertiaria 2. et Tertium 2.P. , 1766.
◊ Aliam hujusce appellationis
rationem discimus ex Charta Hervici episc. Æduens. ann. 921. inter Probat. tom. 1. Hist.
Burg. pag. 17. col. 1 : Nec reticendum judicavimus qualiter sæpe dictus pater et avunculus noster decimam partem ex publico reditu, qui nobis et nostris ministris in ejus successione ab omnibus totius dioceseos nostræ ecclesiis anno tertio reddebantur, in congruis ecclesiæ obsequiis, ubi amplius necessarium fore existimabat, destinare solebat expendendam.
