«
2 testa » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 083c.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/TESTA2
2. TESTA, Italica vox, Frons, Gall.
Face, vel Caput, Gall.
Teste. Statuta
Massil. l. 3. c. 18 :
Statuimus quod in lapidibus vendendis..... servetur hæc
forma, scilicet, quod volssors habeant duos palmos et dimidium de longo et unum palmum
de alto et unum palmum de Testa, et lapides angulares habeant duos palmos de longo et
unum palmum de Testa, etc.
Testam. ann. 1509. inter Schedas D.
Le
Fournier :
Item lego quamdam meam bastidam, cum toto suo affari vinearum,...
sitam..... per Testam cum vinea nurus Antonii Giraudi.
Vide
Quindena
3. et
Trabuchus.
P. Carpentier, 1766.
◊ Extremitas cujuscumque rei
ea parte qua longa est. Charta ann. 1457. ubi de agri limitibus :
Per Testam cum
terra Petri Emerici, vallato in medio, etc.
Testa, Calvaria, Gall.
le Test : unde
la teste, pro ipso capite. Ausonius
Epigr. 71 :
Abjecta in triviis inhumati glabra jacebat
Testa hominis, nudum jam cute calvitium.
Lex Aleman. tit. 59. § 6 :
Si autem Testa transcapulata fuerit, ita ut
cervella appareant, etc.
Lex Bajwar. tit. 3. cap. 1. § 4 :
Vel in capite
Testa apparet, quod Gebulskini vocant.
Adde tit. 4. § 3.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
De Testa esse, Esse obstinatum, Ital.
Essere di testa. Utitur Anonymus hac loquendi
formula, apud Murator. tom. 8. col. 109.