THIUS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Thius » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 101a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/THIUS

THIUS, ex Græco θεῖος, Patruus, Italis Zio. Isid. lib. 9. cap. 6 :

Tius Græcum nomen est. Patruus, frater fratris est. Thii, id est, patrui vel avunculi,

ut exponit Coquille Cent. de Nivern. pag. 418. Occurrit hæc vox pluries in Nov. 118. cap. 3. Codex Carolinus Epist. 93 :

Thius Regis Persarum, Princeps et Dux exercitus.

Chronicon Comitum Capuæ § 3 :

Projectus est de eadem civitate a Pandone Thio suo.

Pactum Gregorii Ducis Neapolitani ann. 911 :

Joannes Consul et Dux, Gregorius Thius ejus.

Charta Hispan. æræ 819. apud Sandovallium in Sylone Rege :

Et sic postea conjunctus pariter cum idem prædicto tuo Tio domino Fromistano Abbate fundasti in isto loco jam dicto Oveta Basilicam S. Vincentii Levitæ, etc.

Ita in alia apud Colmenarezium in Historia Segoviensi cap. 13. § 13. Hist. Miscella :

Ubi erat Isbaali Thius Madi.

Theophanes, ϰαὶ ἦν ἐϰεῖ ὁ Ἰσϐααλὶ ὁ θεῖος τοῦ Μαδί.

Thia, Tia, Amita, Ital. Zia, in Conc. Bracar. II. ann. 563. cap. 15. et in Concilio Arelatensi II. cap. 3. uti præferunt Codd. Corbeiensis et Lugdunensis. Adde veterem Chartam allatam a Duce Gardiæ in familia Guietana pag. 182. et Canones Hibern. tom. 4. Anecd. Marten. col. 3. Apud Gregorium M. lib. 1. Epist. 37 :

Volo autem, ut domnæ Paterichiæ meæ, etc.

Spelmannus emendat Patheriæ Thiæ meæ, quomodo Codd. bonæ notæ præferre monet vir doctus nuperus operum S. Gregorii editor, quosdam etiam amitæ, pro thiæ. Charta Rudesindi Dumiensis Episcopi æræ 930. apud Yepez :

Et villa ipsa monasterio integra in Faro ex dato Tiæ meæ dominæ Gunterodis, etc.

Alia æræ 1111. apud eumdem tom. 6. pag. 450 :

Et de ipsa villa, quæ dedit mihi illa Tia mea, etc.

Vide Chronicon Petri Reg. Aragon. edit. a Carbonello lib. 1. cap. 2. et Anton. Brandaonem tom. 3. Monarch. Lusitanæ fol. 90.