« »
 
TURMA 1, TURMA 2, TURMA 3.
[]« 1 turma » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 213b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TURMA1
1. TURMA, Turmarii. Lex 3. Cod. Theod. de Privileg. eorum, qui in sacro Palatio militant (6, 35.) :
Quibus omnibus condonamus, ne Exactorum vel Turmariorum, quos Capitularios vocant, curam subeant, vel obsequium Temonariorum, vel Prototypiæ.
Ubi Turmarii inter vilia officia numerantur ; erant quippe ii, qui Turmas Tyronum exigebant. Nam cum provinciales tenerentur ad Tyrones præbendos, ut est in lege 7. Cod. Theodosii de Tyronibus, pro quibus interdum eorum æstimatio præstabatur, quæ 36. solidorum erat ex d. l. qui has æstimationes recipiebant, Temonarii dicebantur ; ut Turmarii, qui pretium Turmarum, hoc est, plurium Tyronum unde conflaretur Decuria aut Centuria, vel cohors. Ita enim vox Turma usurpatur in lege 8. d. tit. de Tyronib. (7, 13) :
Inter optimas lectissimorum militum Turmas, neminem e numero servorum dandum esse decernimus, etc.
© École des chartes.
[]« 2 turma » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 213b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TURMA2
2. TURMA, Regio. S. Augustinus de Cura pro mortuis cap. 12 :
Homo quidam de Turma, Curina nomine, municipii Tulliensis, quod Hipponi proximum est, curialis pauper, vix illius loci Duumvir altius et simpliciter rusticanus, etc.
Eustathius ad Hiad. ώ : Καὶ τόποι Λυϐιϰοὶ, νόμοι ἐγχωρίως λέγονται, ϰαθ᾽ ἅ τις ἄν εἴποι ῥεγεῶνες, ἤ τόρμαι, ἢ μᾶλλον ἐνορίαι. Τοῦρμαν dixit hac notione Constantius de Administr. Imperio. Vide Notas nostras ad Alexiadem pag. 273. et Glossar. med. Græcit. col. 1590.
Turmarcha, Turmæ seu regionis Præfectus ; constabat autem Turma 30. militibus. Theophylactus Turmarchus, apud Johannem VIII. PP. Epist. 240. Fragmentum Hist. Longob. editum a Camillo Peregrino pag. 146 :
His diebus Theodorus Turmaca Benevento præerat.
Legendum ibi indubie Turmarcha, ex Græco Barbaro τουρμάρχης. Ita etiam emendandum apud Ughellum tom. 1. pag. 995 :
Stratigotis, Judicibus, Vicecomitibus, Turmarchis, Plateariis, etc.
pro Curmarchis. Constantinus Porphyrog. lib. 1. de Themat. pag. 11 :
Οἱ δὲ λεγόμενοι Τουρμάρχαι, εἰς ὑπουργίαν τῶν στρατηγῶν ἐτάχθησαν. Σημαίνει δὲ τὸ τοιοῦτον ἀξίωμα τὸν ἔχοντα ὑφ᾽ἑαυτὸν στρατιώτας τοξοφόρους πενταϰοσίους, ϰαὶ πελταστὰς διαϰοσίους, ϰαὶ δεξιολάϐους ἑϰατόν.
Ita Τουρμάρχης, apud Leonem Imp. in Tacticis cap. 4. § 8. in versione Lat. (nam in Gr. habetur μεράρχης. Idem porro μέρος Leoni, quod τοῦρμα, eodem cap. § 43. 44.) et § 65. De Turmis militaribus agunt passim veteres Inscriptiones. Consule Indicem Scaligeri cap. 6. Vide præterea Glossaria Rigaltii, Meursii, et Fabroti ad Cedrenum.
© École des chartes.
[]« 3 turma » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 213b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/TURMA3
3. TURMA. In Capitul. Caroli M. lib. 7. cap. 163. 231. jubentur
omnes Presbyteri parochiæ ad civitatem per Turmas, et per hebdomadas, ab Episcopo sibi constitutas, convenire discendi gratia, ut aliqua pars in parochiis remaneat, ne populi et Ecclesiæ Dei absque officio sint, etc
. Et cap. 360. 460. jubentur pariter Primates Provinciarum,
ut de universis Episcopis, vel duas vel tres Turmas faciant, ac de singulis Turmis vicissim quotquot electi fuerint, ad diem Concilii occurrant
. Titulus vero hujus capitis hisce verbis concipitur :
Ut non alii Metropolitani Primates appellentur, nisi illi, [] qui primas sedes tenent, quia alii non possunt facere tres Turmas de Episcopis, quam illi, qui primas sedes tenent, qui tres Turmas facere debent, sicut in hac sententia jubetur.
Vide Vitam Aldrici Episcopi Cenoman. pag. 84. supra Psallentius, et Chartam Chlodovei Jun. Reg. apud Mabillon. de Re Diplomat. pag. 466. Vide Norma.
© École des chartes.