VENIABILIS, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« Veniabilis » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 8, col. 270c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/VENIABILIS

VENIABILIS, Culpa levis, Venia dignus. Sidonius lib. 9. Epist. 15 :

Sed tamen scribis tum quod erraverim Veniabile fore.

Charta ann. 909. apud Stephanot. tom. 4. Fragm. Hist. MSS. pag. 31 :

Nisi sponte sua Veniabilem hujus factionis protulerit emendationem.

Occurrit alibi.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Venialis, Eadem notione, apud Ludewig. tom. 6. Reliq. MSS. pag. 199. et alibi.

L. Henschel, 1840–1850.

Venialia Promissa, Promissio veniæ, relaxationis pœnæ vel pœnitentiæ. Annal. Sax. ann. 1038. apud Pertz. Script. tom. 6. pag. 681 :

Mediolanus episcopus, adhuc in incœpta permanens transgressione, quia nec minis terreri, nec Venialibus promissis, quæ ei compassionis gratia tam a domno apostolico, quam a ceteris episcopis offerebantur, ad pœnitendi satisfactionem potuit ad luci, etc.

P. Carpentier, 1766.

◊ Unde nostris Veniaument. Lit. remiss. ann. 1383. in Reg. 122. Chartoph. reg. ch. 286 :

L'exposant deist icelles paroles fors Veniaument et simplement, sanz penser à aucun malice.