VOLUNTATIVUS, Volens, non coactus, non invitus. Berthold. Annal. ad ann. 1077. apud Pertz. Scriptor. tom. 5. pag. 303 :

Quicquid enim illi oneris per obedientiam imponebant, sine mora deo subdita Voluntativa satis supportabat.

Vide Voluntarius 1. Verborum forma desiderativa dicitur voluntativa apud Virgil. Grammat. pag. 48 :

Nam cum dicis victorio, nescio quomodo ad meditationem pertineat........ ergo non meditativam, licet id consuetudo nobis invexerit, sed promissivam ac Voluntativam dicere debemus.