« »
 
DOMINUS 2, DOMINUS 3.
[]« 2 dominus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 173a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DOMINUS02
2. DOMINUS. Domini et Domni, Sancti vulgo appellati. Dominus Johannes, apud [] Cyprianum in Vita S. Cæsarii Arelat. Dominus Dionysius, in Placitis aliquot Clodovei III. apud Mabillonium tom. 4. SS. Ord. Bened. pag. 617. 618. Dominus Germanus, ibid. pag. 620. Charta Caroli M. pro Ecclesia Parisiensi in M. Pastorali lib. 19. Ch. 56 :
S. Germani et sancti Marcelli..... vel cæterorum Dominorum, quorum pignora in ipsa plebe, vel ipsa Ecclesia Parisiaca, adunata requiescunt.
Hinc S. Martinus, Domnus Martinus appellatur in præfatione Concilii I. Turon. et can. 13. in Concilio Turon. IV. can. 18. Autissiod. can. 5. apud Odonem Cluniac. lib. de Translat. Corporis S. Martini, Fortunatum in Præfat. lib. 3. Gregor. Turon. lib. 5. Hist. cap. 14. lib. 10. cap. 30. in Gestis Consulum Andeg. cap. 10. n. 3. etc. Dominus Vincentius, in Concilio Cabilon. 1. Dominus Petrus Apostolus, in Synodo Rom. sub Symmacho, et in Concilio Turon. II. can. 23. Dominus Gregorius M. in Concilio Suession. Dominus Paulus, apud Gregorium Turon. lib. 9. Histor. Franc. cap. 41. Domini Apostoli, apud Ennodium lib. 9. Epist. 26. Domina Opportuna, apud Adhelelmum Episc. Sagiensem in ejus Miraculis cap. 2. Domini Sancti, in Charta Caroli M. tom. 2. Analector. Mabillonii pag. 401. observat Josephus Scaliger in Notis ad Fragmenta veterum Scriptorum post libros de Emendat. temp. pag. 36. Chaldæos Christianos præcipuorum Sanctorum, ut Apostolorum, nominibus, vocem Mar, quæ Dominum sonat, præponere, ut Mar Marcos, Mar Phetros, Dominus Marcus, Dominus Petrus. Vide Dominædius.
© École des chartes.
[]« 3 dominus » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 3, col. 173b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/DOMINUS03
3. DOMINUS. Domini, sæpe appellati Episcopi, etiam non adjecta dignitatis nomenclatura, sed ipsius Episcopatus, ut apud Gregorium M. lib. 2. Indict. 10. Epist. 38. lib. 4. Epist. 17. Domino Mizenatis Ecclesiæ, apud eumdem lib. 4. Epist. 27. Haymo Homil. Domin. 16. post. trinitatem ex S. Augustino :
Nisi forte hoc evenerit, sicut S. Augustinus dicit, ut ille, qui filius est, per misericordiam Dei sublimetur ad Episcopalem dignitatem, et efficiatur Episcopus, et tunc poterit esse Patri et filius et Dominus propter honorem dignitatis.
Vide Librum nigrum Scaccarii pag. 115. Willelmum Neubrig. lib. 5. cap. 20. Epist. 72. et 104. ex Sugerianis Stephan. Tornac. Epist. 236. 237. etc.
P. Carpentier, 1766.
Dominus Senonensis Michael archiepiscopus
, in Ch. ann. 1198. ex Chartul. Campan. Cod. reg. 5993. A. fol. 181. r°. Dominus Noviomensis, in Ch. ann. 1221. ex Chartul. Barbell.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
◊ Ut Domini, sic et aliquando Principes appellati sunt per jocum, inquit Valesius in Notitia Gall. pag. 613. col. 1.
quod potentia et auctoritate sua male uterentur more Principum sæcularium
. Hac notione Adrevaldus in Vita Aigulfi Abbatis Lirinensis scribit, Arcadium monachum Lirinens. ad Mummolum se contulisse Vicetiæ (Valesius emendat Vintiæ) civitatis Principem, suasisseque ei, ut ad Monasterium iret, quasi multas pecunias ibi reperturus. Vita S. Leodegarii cap. 8 :
Erant in hoc mendacium primi et quasi Rectores palatii, Desideratus cognomine Dido, qui quondam Cabilloni habuit Principatum, necnon et ejus collega Bobo (Mabillon. Albo,) qui urbem Valentiam habuerat in dominium. Nec enim digni sunt ut urbium nominentur Episcopi, qui magis terrenis desideriis inhiabant, et cœlestia non curabant.
P. Carpentier, 1766.
◊ Sæpius etiam serio principes appellati sunt episcopi, ut a S. Hilario in [] Matth. cap. 26 :
Specialem tamen populi Principibus, id est, Episcopis... sollicitudinem mandat.
Vide in Episcopus et infra in Princeps.
P. Carpentier, 1766.
Dominus ac Magister Christianitatis nuncupatur Patriarcha Jerosolymitanus, in Charta Almer. comit. Ascalon. ann. 1157. tom. 3. Cod. Ital. diplom. col. 1473 :
Concedo eisdem (Pisanis) locum unum ad fabricandum sibi in eo ecclesiam, si tamen Dominus et magister Christianitatis patriarcha hoc ipsis concesserit.
© École des chartes.