« »
 
PRÆVENIRE 1, PRÆVENIRE 2.
[]« 1 prævenire » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 475c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRAEVENIRE1
1. PRÆVENIRE, Circumvenire, nostris Prévenir eadem notione. Lex 2. de Bon. vacant. lib. 10. tit. 8. Cod. Theod. :
Ne principali liberalitate Præventa dominium quis rei alienæ affectet, etc.
[]« 2 prævenire » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 6, col. 475c. http://ducange.enc.sorbonne.fr/PRAEVENIRE2
2. PRÆVENIRE, Subvenire, auxiliari. Pasch. Radbert. in Vita Walæ abb. Corb. inter Acta SS. ord. S. Bened. sæc. 4. part. 1. pag. 499 :
Idcirco nihil jam de se timere cœpit, tantum ut Prævenire potuisset christianissimis principibus, præsulibus ecclesiarum et omni populo, ac liberare omnes de tam atrocissimo mortis periculo.