« »
 
REPARARE 1, REPARARE 2, REPARARE 3.
[]« 1 reparare » (par C. du Cange, 1678), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 127a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REPARARE1
1. REPARARE, Redire, Gall. Repaireret Reparer, alias, nunc Retourner, Revenir. Leges Burgorum cap. 9 :
Cum venerit ad ætatem, vel Reparaverit domum, vel e carcere liberatus fuerit, etc.
Villharduinus :
Et lors encontrerent deus nés,
Qui Repairoient de Surie.
MS. :
Mais or verrons au Repairier,
Qu'en leur terre n'a chevalier.
MS. :
A lor navie Reperrierent,
Et des avoirs lor nés chargierent.
Charta Stephani Comitis Burgund. ann. 1229. apud D. Secousse tom. 4. Ordinat. Reg. pag. 396 :
Li hommes d'Auxonne doivent au seigneur l'ost et la chevauchie..... en tel maniere que li sires n'en puest mener[] si loings de la ville, que il ne puisse Reparrier le jour moymes en la ville.
Hoc verbum perperam a Repatriare deducit Vir eruditus. Vide froRepairer alia notione in Reparium.
P. Carpentier, 1766.
Hinc Repaire, Regressus, vulgo Retour. Annal. regni S. Ludov. edit. reg. pag. 215 :
L'ost des Crestiens estoient en Repaire de venir à Damiete.
Occurrit præterea in Chron. Franc. ad ann. 1226. apud D. Le Beuf tom. 1. Dissert. pag. cxlv. ubi de obitu Ludov. VIII :
A Monpencier fu mort li rois
En san Repaire d'Aubigois.
[]« 2 reparare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 127b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REPARARE2
2. REPARARE, Edictum Caroli Regentis ann. 1358. tom. 3. Ordinat. pag. 338 :
Mandantes et tenore presentium commitentes Senescallo Carcassone...... numerum focorum modernorum, qui per informacionem diligentem reperientur in predicta Senescallia, in libris et papiris thesaurarie regie Carcassone Reparari, registrari et describi.
Hujus reparari veram notionem ignorare se fatetur Editor ; mihi idem videtur quod restitui seu iterum describi in libris laudatæ thesaurariæ.
[]« 3 reparare » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 127b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/REPARARE3
3. REPARARE dicebantur in Academia Paris. Scholares, cum lectiones primum auditas, postea repetebant in schoiis : cui exercitationi hora peculiaris assignata erat. Statuta Collegii Montis-acuti ann. 1502. apud Lobinell. tom. 5. Histor. Paris. pag. 728 :
Et post dictas Vesperas secundo omnes ad cœnam usque hora sexta inchoandam disputabunt, et movebunt quæstiones, de quibus post Gratias, nisi vacatio fuerit, in propriis scholis Reparabunt.
Vocis originem Lobinellus ducit ab Hispano Reparar, Attendere, ad aliquid animum revocare, reflectere. Vide infra Repetere 2.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Reparatio, ibidem, Repetitio lectionum disputationumve prius auditarum :
De auditis in die lectionibus vel quæstionibus disputatis discussio fiet..... et ita tempus serotinum distribuetur, quod inquisitio prædicta, quam Reparationes vocant, ultra septimam cum semis non protrahatur.
Charta Guillelmi Abb. Cistercii ann. 1523. apud eumdem Lobinell. tom. 3. pag. 181. col. 2 :
Nec pro occasione quacumque intermittantur Reparationes artium (in Collegio S. Bernardi Paris.) quæ bene practicatæ æquivalent aut prævalent lectionibus ordinariis.
Etiam occurrit apud Robertum Goulet in Compendio jurium Universitatis Paris. fol. 18. v°. etc.