« »
 
RICCIUS, RICHUS.
[]« Riccius » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 186a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RICCIUS
L. Favre, 1883–1887.
Italis Riccio, Gallis Frisé :
Desuper vestem de broccato auri et Riccio cremesino amplam.
(Diar. Burchard. éd. Thuasne, II. 129. an. 1494.)
[]« Richus » (par P. Carpentier, 1766), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 186a. http://ducange.enc.sorbonne.fr/RICHUS
RICHUS, perperam pro Rochus, Vestis linea ecclesiasticorum. Parid. de Grassis Cerem. capell. papal. MS. :
Officiales, id est, subdiaconi, auditores, clerici cameræ et accolyti ante eam aulam, quam paramenti cameram appellant, super lineis Richis sive rochetis lineas tunicas, quas vulgo cottas sive superpellicia vocant, induunt.
Vide Roccus 1.