«
2 sagus » (par C.
du Cange, 1678), dans
du Cange,
et al.,
Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 7, col. 273a.
http://ducange.enc.sorbonne.fr/SAGUS2
2. SAGUS,
Sagum, Stragulum lecti. Papias :
Sagum, stragulum,
coopertorium.
Gloss. Gr. MS. Reg. cod. 1673 :
Σάγὸν,
περιϐόλαιον, σϰέπασμα.
Aliud cod. 930 :
Σάγη, περιϐόλαιον,
σϰέπη. Gloss. Græc. Lat. :
Σάγος,
Sagus, Σάγιον, Lodex, Gaunacum.
Varroni,
dicitur fuisse
majus Sagum et amphimallon. Exod. cap. 26 :
Facies et Saga
cilicina undecim ad operiendum tectum tabernaculi.
Ubi Græcus interpres
δέῤρεις τριχίνας habet. Marcellus Empiric. cap. 22 :
Aliquandiu jaceat, et cooperiat se Sagis.
Adde cap. 26. Cassianus
lib. 5. de Cœnob. Instit. cap. 31 :
Cujus infirmitatis obtentu Sagum
habere coactus sum.
S. Hieronymus Epist. 22. cap. 15. de Cœnobitis :
Non
licet dicere cuiquam, Tunicam et Sagum, textaque juncis strata non habeo.
Acta
S. Thyrsi Mart. cap. 5 :
In Sagis grossis et rusticanis involvuntur corpora
eorum.
Vita S. Benedicti Anian. Abb. cap. 3 :
Sagum, in quo jacuerat,
perferens.
Chron. Fontanellense :
Ad Sagos 15. in lecta mittendum lib. 2.
et semis.
Adalardus in Statutis Corbeiensib. lib. 1. cap. 3 :
Cottum, aut
lectarium, sive Sagum in tertio anno accipiant.
Regula Magistri cap. 81 :
In lectis habeant in hyeme singulas mattas, et Sagos tomentarios singulos, et
lænas.
Warnerius MS. in Caprum Scottum Poetam et Monachum :
Sit Sagus lecto, capiti capitale jacendo,
Matta sit, et læna, non requies nimia.
Liber Ordinis S. Victoris Parisiensis MS. cap. 13 :
Cum vero infirmus
morti proximus propinquaverit, ad terram super Sagum ponat.
Tabularium
Monasterii S. Andreæ Viennensis :
Similiter quicunque de dormitorio aut lenam, aut
Sagum, aut capitale, aut quamlibet supellectilem sine licentia regulari subripuerit, in
omni loco careat consortio fratrum, sicut fur, etc.
Occurrit in Regula
Solitariorum cap. 50. in libro Usuum Ordinis Cisterciensis cap. 88. 94. in Vita S.
Opportunæ cap. 4. apud Sur. 22. April. in libro Epistolar. S. Bonifacii Mogunt. Epist. 92.
apud Altfridum in Vita S. Ludgeri Episc. Mimigard. n. 11. Gregorium Turon. lib. 9. cap.
35. etc.
les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.
Saga, Eadem notione, in Mirac. S. Cuthberti sæc. 4. Bened. part. 2. pag. 276 :
Hic cum quadam die lænas sive Sagas, quibus in hospitali utebatur in mari
lavasset, etc.
Ubi
Saga legendum monet Mabillonius, quæ a
lænis
distinguntur in Regula S. Benedict. cap. 55.
Sagellum, Eadem notione. Capitulare triplex Caroli M. ann. 808. cap. 5 :
Ut nullus
præsumat aliter vendere et emere Sagellum meliorem duplum, 20. solidis, et simplum cum
10. solidis.
Vita S. Eugendi Abb. cap. 2 :
Paleis vero lectuli
ineventilatis multo tempore, vilique Sagello constrictis, pellicioque superposito
conquievit.
Utitur etiam Auctor Vitæ S. Lupicini Abbat. Jurensis num. 5. 6. Adde
Smaragdum in cap. 55. Regulæ S. Benedicti.
Sago Jactari, Ludus veterum, quo scilicet distento sago
impositus aliquis in sublime jactatur, apud Suetonium et Martialem, et
in Collatione Legis Mosaicæ tit. 1. qui
Sagatio,
παλμός, dicitur in Gloss. Lat. Gr. uti observatum a Petro Pithœo. Nostri
Berner eadem notione usurpant, a veteri voce
Gall.
Rerne, ut vult Cujacius quæ
Sagum sonat. Vide supra
Berniscrist.