CLUSA 2, Glossarium mediae et infimae latinitatis, Du Cange et al.

« 2 clusa » (par les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736), dans du Cange, et al., Glossarium mediae et infimae latinitatis, éd. augm., Niort : L. Favre, 1883‑1887, t. 2, col. 379b. http://ducange.enc.sorbonne.fr/CLUSA2

2. CLUSA, Agger, quo concluduntur aquæ, Gall. Ecluse. Charta ann. 1171. inter Instrumenta tom. 4. Gall. Christ. col. 21 :

Eo quoque tenore et sub ea conditione concessa est fratribus Cisterciensibus ipsa possessio, ut... neque piscationem habeant aque ; sed ipsam aquam, si voluerint, per domum vel circa eam divertant, sine aliqua tamen elevatione alicujus Cluse, vel quolibet aque retinaculo.

Vide Exclusa.

P. Carpentier, 1766.

◊ Joan. Hering. de Molend. quæst. 19. parag. 3 :

Clusa, est fistula sive canalis excipiens claudensque aquam profluentem et ad molas deferens, illarumque gyrationem efficiens.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Cluxa, Eadem notione. Chron. Mutinense ad ann. 1325. apud Murator. tom. 11. col. 110 :

Merlos pontis de Reno, ac ipsum pontem in tribus locis frangendo nec non Cluxam Reni qua labitur ad civitatem.

les Bénédictins de St. Maur, 1733–1736.

Clusa, Piscaria, seu locus in fluvio ubi pisces concluduntur. Charta Girbert. pro Rotardo Abbat. apud Stephanotium tom. 3. Antiquit. Pictav. MSS. pag. 328 :

Et in fluvium Viennæ cedimus tibi unam Clusam vel piscatoriam cum omnibus mysteriis a se pertinentibus.